رنگ عسل طبيعي و مفهوم آن
رنگ عسل طبيعي به منابع شهد و عسلك آن، خاك، رطوبت و فصلي كه گياهان تامين كننده ي منابع در آن رشد كرده اند و نحوه ي فرآوري و ذخيره سازي آن بستگي دارد. براي مثال، گياهاني كه در خاك رس پرورش يافته اند، در مقايسه با آن هايي كه در خاك شني پرورش يافته اند، عسلي تيره تر به بار مي آورند. عسل هاي پاييزه ي گرمسيري و عسلكي اغلب تيره اند. حرارت دادن عسل هم، باعث تيره تر شدن آن مي شود.
عوامل تاثير گذار بر رنگ عسل
عسلي كه در بالاتر از صفر درجه سانتيگراد ذخيره مي شود به آرامي تيره تر مي شود و عسلي كه در شان هايي كه قبلا از آن ها استفاده شده است، نگهداري مي شود با جذب رنگدانه هاي گياهي بره موم موجود روي قاب چوبي شان، تيره مي شود. عسل هاي تيره اغلب طعم و مزه اي قوي تر دارند، چون معمولا مالتورز، مواد معدني، اسيدها و فلاونوئيدهاي آنتي اكسيدان بيشتري در خود دارند. آن ها همچنين معمولا گلوكز و فروكتوز كمتري دارند، بنابراين شيريني شان نسبتا كمتر است. البته رنگ عسل به عوامل ديگري نيز از جمله مواد جامد، كلوئيدها و ساير تركيبات عسل نيز بستگي دارد.
در هر كشور با منطقه رنگ متفاوتي از عسل ترجيح داده مي شود. لذا توليدكنندگان ترجيح مي دهند عسل را در رنگ هاي مختلف و تا حد ممكن با توجه به نوع گياه مبدا آن را به بازار عرضه كنند.
عسل هاي بهاره معمولا رنگ پريده هستند. عسل هاي با رنگ روشن معمولا گلوكز نسبتا بيشتري دارند، بنابراين سريع تر متبلور (سفت و غليظ) مي شوند. اين گونه عسل ها طعمي ملايم دارند.
برچسب: ،